Υπάτη, 16 Ιουλίου 2012.

Ο Σύλλογος Ερασιτεχνών Αστρονόμων Φθιώτιδας θρηνεί το θάνατο του μεγάλου Υπαταίου Σταύρου Κακογιάννη.

Ο Σύλλογός μας θα συνοδέψει το νεκρό στην τελευταία του κατοικία με δυο στεφάνια, ένα του Σ.Ε.Α.Φ. και ένα του «Κακογιάννειου Αστεροσχολείου Υπάτης» και θα αποχαιρετήσει το νεκρό με τα παρακάτω λόγια του προέδρου του:

 

Μπάρμπα-Σταύρο μας αιφνιδίασες!

Την τελευταία φορά που είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο, είχαμε κανονίσει να ανέβεις το φθινόπωρο που θα είναι έτοιμο και το Αστεροσκοπείο. Εσύ όμως βιάστηκες! Ίσως κουράστηκες να περιμένεις! Και με το δίκιο σου! Πέντε χρόνια τώρα κρατάει αυτή η ιστορία. Πέντε χρόνια προσπάθειες και κυνηγητό με το εφτάψυχο τέρας της γραφειοκρατίας δεν είναι και λίγα! Κι ύστερα να ήταν μόνο αυτό! Κουβαλούσες στους ώμους σου και έναν ολόκληρο αιώνα! Φορτίο βαρύ, πολύ βαρύ και με κάμποσα χρόνια πολύ βαρύτερα από τα άλλα, ασήκωτα!

Θυμάμαι τις ιστορίες που μου έλεγες απ’ την κατοχή, την αντίσταση, τον εμφύλιο. Τα μάτια σου υγραίνονταν, το πρόσωπό σου γλύκαινε και κάθε φορά η τελευταία σου κουβέντα ήταν:

«Α, ρε Γιώργη».

Είχες όμως και τις αγωνίες σου τις σύγχρονες, για την πολιτική, το περιβάλλον, την οικονομική κρίση. Πάντα με άποψη. Δε μάσαγες τα λόγια σου και πολλές φορές δεν δίσταζες να «στολίζεις» τους υπαίτιους με τα κοσμητικά επίθετα που τους ταιριάζουν! Γι’ αυτό τόσο εγώ και η Κία όσο και ο Οδυσσέας στους μαθητές που επισκέπτονται το Αστεροσχολείο και τους λέγαμε λίγα λόγια για σένα και την κυρία Ειρήνη και για τη σημαντική σας προσφορά, σε αποκαλούσαμε «αιώνιο έφηβο».

Η μεγάλη σου αγάπη όμως μπάρμπα-Σταύρο, η αξεπέραστη, ήταν η Υπάτη! Αυτή σκεπτόσουν στο ξύπνιο σου αυτή έβλεπες και στον ύπνο σου. Το όνειρό σου ήταν να κάνεις κάτι σημαντικό για την Υπάτη και τα κατάφερες μια χαρά μπάρμπα-Σταύρο.

Χάρη σε σένα και την κυρία Ειρήνη, η Υπάτη έχει ένα επιπλέον στολίδι, το «Κακογιάννειο Αστεροσχολείο». Ένα μοναδικό επιστημονικό κέντρο! Το τρίτο πλανητάριο στην Ελλάδα μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Και σύντομα θα έχει και ένα μεγάλο Αστεροσκοπείο.

Δε μπορούσες να περιμένεις λίγο ακόμα; Θα βλέπαμε μαζί απ’ το τηλεσκόπιο τα αστέρια. Τώρα θα τα βλέπουμε μόνοι μας και δεν ξέρω αν θα μπορούμε να ξεχωρίζουμε εύκολα την εικόνα τους, απ’ τη μορφή σου! Γιατί κάθε φορά που θα σηκώνουμε το κεφάλι μας στον ουρανό θα σε θυμόμαστε και απ’ τη συγκίνηση τα μάτια μας θα θολώνουν!

Θα σε τιμάμε όσο ζούμε. Και όσο υπάρχει το

«Κακογιάννειο Αστεροσχολείο Υπάτης» θα ζει και το όνομά σου.

Γεια σου μπάρμπα-Σταύρο.

 

 

Σημείωση: Κατόπιν επιθυμίας του οικογενειακού περιβάλλοντος του θανόντος, δεν αποχαιρετήσαμε με τα παραπάνω λόγια τον μπάρμπα-Σταύρο κατά τη διάρκεια της τελετής, στις 17 Ιουλίου 2012.

Η ιστοσελίδα μας χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης σας. Χρησιμοποιώντας τη ιστοσελίδα αποδέχεστε την χρήση τους.